خداوند، آدم و نوح و خاندان ابراهیم و خاندان عمران را بر جهانیان برگزید

نسلی که برخیش از برخی است و خدا شنوای داناست

زمانی‌که زن عمران گفت: پروردگارا، من آن‌چه را در شکم دارم، آزادانه برای تو نذر کردم؛ پس از من بپذیر که تو شنوای دانایی

پس هنگامی که او را زاد، گفت: پروردگارا، من او را دختر زادم و خدا به آن چه به دنیا آمد، آگاه‌تر است و پسر چون دختر نیست؛ و من او را مریم نامیدم و او و نسلش را از شیطان رانده شده به تو پناه دادم

پس پروردگارش او را به نیکویی پذیرفت و او را به نیکویی رشد داد و زکریا را کفیل او ساخت. هرگاه زکریا در محراب بر او وارد می‌شد، رزقی نزد او می‌یافت. گفت: ای مریم، این از کجاست برای تو؟ گفت: این از نزد خداوند است؛ همانا خداوند هر که را بخواهد بی‌شمار روزی می‌دهد

...

زمانی‌که فرشتگان گفتند: ای مریم، خداوند تو را به کلمه‌ای از خود مژده می‌دهد که نامش مسیح عیسی بن مریم است؛ آبرومندی در دنیا و آخرت و از مقرّبان

و در گهواره و پیری با مردم سخن گوید و از صالحان است

...

پس هنگامی که عیسی در آنان احساس کفر نمود، گفت: یاران من به سوی خدا کیستند؟ حواریّون گفتند: ما یاران خداییم، به خدا ایمان آوردیم و شاهد باش که مسلمانیم

پروردگارا، به آن چه فرستادی، ایمان آوردیم و از پیامبر پیروی نمودیم؛ پس ما را با شاهدان بنگار

و مکر کردند و خدا هم مکر کرد و خدا بهترین مکر کننده است

آن‌گاه خدا گفت: ای عیسی، من تو را بر می‌گیرم و به سوی خود بالا می‌آورم و تو را از آنان که کفر ورزیدند، پاک می‌گردانم و تا روز قیامت کسانی را که از تو پیروی کردند، برتر از کسانی که کفر ورزیدند، قرار می‌دهم؛ سپس بازگشت شما به سوی من است و بین شما در آن‌چه در آن در اختلاف بودید، حکم می‌کنم

(برگردان آیات 33 تا 37، 45 و 46 و 52 تا 55 سوره ی آل عمران)